۲۰. بهره حقیقی از روزه؛؛ . بهره گیری از اعمال عبادی و تأثیر گذاری آن بر زندگی مادی و معنوی ما ،زمانی تحقق می یابد که فقط به انجام تکلیف فکر نکنیم گذشته از انجام وظیفه ظاهری به قبول شدن آن تکلیف نیز فکر کنیم . هنگامی که نماز را با وضو و آداب خواندیم، رفع تکلیف کرده ایم ولی معلوم نیست که این عمل مورد قبول واقع درگاه الهی واقع شده باشد و عملی که مورد قبول واقع نشود، گرچه از باب رفع تکلیف به جا آورده شود ، تأثیری در روح و جان انسان نخواهد گذاشت. روزه از جمله این اعمال عبادی است که گذشته از آداب ظاهری خاص خود که شامل نخوردن و نیاشامیدن است،شرایط دیگری برای پذیرش و قبولی در درگاه خداوند دارد. فاطمه{سلام الله علیها}شرط بهره گیری مسلمانان از روزه را پایبندی به شرایطی همچون حفظ زبان ،گوش ،چشم و دیگر اعضاء و جوارح میداند و اکتفا به گرسنگی و تشنگی در روزه را موجب بهره بردن روزه دار از آن نمی داند و می فرماید:[ما یصنع الصائم بصیامه إذا لم یصن لسانه و سمعه و بصره و جوارحه ؛ روزه داری که زبان و گوش و چشم و دیگر اعضاء و جوارح خود را کنترل ننماید هیچ سودی از روزه خود نمی برد]. بحارالأنوار،ج۹۳،ص۲۹۴،ح۲۵.
style type="text/css"

نظرات شما عزیزان:

موضوعات مرتبط: <-CategoryName->
برچسب‌ها: <-TagName->